تومورهای مغزی و نخاعی بر حسب نوعشان می توانند خوش خیم, بدخیم و یا بین این دو نوع باشند. سازمان بهداشت جهانی تومورهای مغزی و نخاعی را به چهار درجه تقسیم بندی کرده است. تومورهای درجه 1 و 2 جز تومورهای خوش خیم و تومورهای درجه 3 و 4 جز تومورهای بدخیم محسوب میشوند.
اکثر تومورهای خوش خیم می توانند بوسیله جرّاحی درمان شوند, بشرط اینکه محل قرار گرفتن تومور درمغز, نخاع و یا جمجمه مناسب باشد.
به عنوان مثال تومورهای سخت شامه اکثرا جز تومورهای خوش خیم میبا شند.
تومورهای بد خیم مغزی و نخاعی بر خلاف تومورهای خوش خیم به سرعت رشد می کنند و نمی توانند با جرّاحی درمان شوند. این تومورها در اکثر موارد بعد از جرّاحی دوباره در محل قبلیشان رشد می کنند و بیماران مبتلا چندین دفعه بخاطر این تومورها عمل میشوند. متاسفانه طول عمر بیماران مبتلا به تومورهای بد خیم یعنی درجه 3 و 4 بخصوص درجه 4 علیرغم جرّاحی و درمانهای دیگر خیلی کوتاه می باشد.
علایم تومورهای مغزی می توانند بر حسب نوع تومور و محل ان در مغز سردرد, سر گیجه, حا لت تهوع, استفراغ, اختتلات بینایی و شنوایی, فلجی و بیحسی دست یا پا, تشنّج, بیهوشی و یا علایم دیگر باشند.
بهترین حربه برای تشخیص این تومورها MRI می باشد.
بسته به نوع تومور می توان بیمار را بعد از جرّاحی تومور شیمی درمانی و یا رادیودرمانی کرد. این دو درمان ذکرشده اکثرا برای تومورهای مغزی درجه 3 و 4 استفاده می شوند.